πραιτωριανός

πραιτωριανός, -ή, -όν, ΝΑ, και πραιτοριανός, Ν

1. αυτός που έχει σχέση με τον πραίτωρα ή ανήκει σε αυτόν

2. δορυφόρος, σωματοφύλακας τού πραίτωρα

3. το αρσ. ως ουσ. ο πραιτωριανός ή πραιτοριανός

α) στρατιώτης τής προσωπικής φρουράς τού Ρωμαίου αυτοκράτορα

β) παλαίμαχος τών αυτοκρατορικών χρόνων τής Ρώμης

4. (κυρίως στον πληθ.) οι πραιτωριανοί ή πραιτοριανοί

επίλεκτο σώμα τού ρωμαϊκού στρατού αποτελούμενο από άνδρες τής αυτοκρατορικής φρουράς, οι οποίοι απέκτησαν σταδιακά πολλή μεγάλη δύναμη έτσι ώστε να καθαιρούν και να αναγορεύουν αυτοκράτορες

νεοελλ.

συνεκδ. στρατιωτικά τάγματα πάνω στα οποία στηρίζονται αυτοκράτορες, δικτάτορες και άλλοι τύραννοι.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. praetorianus < praetorium (βλ. λ. πραιτώριο)].